Después de recordar que la Conferencia de Aiete reunió a agentes de diversa procedencia ideológica y social de todo el territorio vasco, resalta que la sociedad de este país ha respondido con ilusión a la nueva situación, como lo demuestran las diferentes movilizaciones registradas.
«Junto con la racionalidad de la propuesta de solución, el deseo de Euskal Herria y el compromiso internacional son bases sólidas del proceso», considera ETA.
En sentido contrario, destaca también que «los estados manejan una agenda contra la paz».
«Por desgracia –dice ETA–, durante estos meses hemos visto que la opción de la solución cuenta también con enemigos. Los gobiernos español y francés no han dado respuesta positiva alguna. Al contrario, además de rechazar el diálogo, han mantenido la estrategia de paralizar y obstaculizar el proceso».
Además de la actitud de los gobiernos, y antes de detallar ataques de toda índole contra esta «oportunidad de paz», ETA señala entre quienes quieren frustrarla a «los servicios de inteligencia, las fuerzas armadas de España y Francia, diferentes jueces, asociaciones sedientas de venganza y determinados medios de comunicación».
Califican de «preocupante» la avalancha de mensajes en contra del proceso de soluciones o «las mentiras constantes para hacer dudar del compromiso de ETA» con el mismo.
Es más, denuncia que las fuerzas policiales utilizan ese compromiso para favorecer su actuación represiva, lo que, según ETA, está provocando situaciones de alto riesgo.
Asimismo, denuncia que sus intentos para reunir «el material en condiciones seguras y estables» están siendo aprovechados para organizar dispositivos policiales. «Esas actuaciones resultan incompatibles con cualquier tipo de proceso de solución», concluye ETA.
Más allá de las cuestiones operativas, la lectura de ETA sobre estos más de ocho meses destaca que los «intereses partidistas» están resultando perjudiciales para el proceso.
Postura de PSOE y PNV
Tras una consideración general sobre los partidos que actúan conjuntamente para desmerecer cada paso que da la izquierda abertzale y para ofrecer cobertura al inmovilismo gubernamental, se detiene en la posición del PSOE y el PNV.
ETA recuerda que el primero manifestó que el Gobierno de Lakua tendría una actitud activa en la solución, pero que, sin embargo, no ha dado pasos, siguió las órdenes de Rubalcaba al apoyar sus posiciones obstruccionistas y ahora, «salvo alguna excepción», pretende «desvirtuar las claves de las soluciones», en campos como el de los presos o el diálogo con ETA.
Del PNV destaca el hecho de que haya pasado «de aplaudir la declaración de Aiete a contar con un discurso y actuación que cuestiona lo que recogen sus puntos». Para ETA, «resulta significativo que se muestre tan comprensivo con un Gobierno que actúa contra la solución, mientras dedica sus críticas más incisivas contra la izquierda abertzale».
Utilizando como recurso la polémica suscitada por la pitada de la final de la Copa, ETA afirma que, cuando el PNV «sube el volumen del mensaje oficial» del Gobierno español, pretende que «no se escuchen los silbidos de los ciudadanos que reclaman soluciones».
Por otra parte, la organización clandestina denuncia que se quiere hacer encallar el proceso en las cárceles, en contra del sentir y la reivindicación de la sociedad vasca.
El plan presentado por el Gobierno del PP, a su juicio, pretende legitimar la situación de excepción que padecen los presos y solo busca bloquear toda opción de avance.
ETA entiende que se necesitan soluciones «firmes y razonables»
En la parte final de su comunicado, ETA efectúa una declaración de cinco puntos. En el primero de ellos, frente a «las posiciones obstruccionistas que quieren provocar desánimo en la sociedad vasca», ETA muestra su convencimiento de que en Euskal Herria «es posible la paz y un futuro en libertad». En el segundo punto, tras resaltar que trata de una «oportunidad histórica» a la que hay que responder desde esa consideración, ETA afirma que hay que acometer la solución del conflicto «en su globalidad y en toda su profundidad», y por eso llama a actuar «con responsabilidad y de forma constructiva» a todos los agentes.
En el siguiente apartado, ETA lanza una reflexión específica al PNV, a sus responsables, militantes y base social, para que valoren si merece la pena perjudicar la senda de la solución por meros intereses partidistas o electorales . «ETA cree que no, y creemos que por una vez debiéramos empujar todos en favor de los intereses de Euskal Herria y de sus ciudadanos», apostilla.
A juicio de ETA, según recoge el cuarto punto de la declaración, el protagonismo de la ciudadanía resulta crucial para superar obstáculos y mantener vivo el proceso.
En el último puinto, ETA informa de que en todo este tiempo ha dado continuidad a su actuación para «empujar y dar cuerpo» al proceso de soluciones.
«Además de mantener la decisión adoptada el 20 de octubre, estamos redoblando esfuerzos para abrir vías de diálogo, estrechando relaciones con los agentes internacionales y llevando a cabo las adecuaciones internas que exige el proceso, entre otras, la constitución de la delegación de ETA. Mostramos nuestro compromiso de continuar por el mismo camino, para llevarlo hasta el final en sus objetivos de lograr la paz y la libertad», dice en su párrafo final.
ETAren Agiria Euskal Herriari
ETAk, nazio askapenerako euskal erakunde sozialista iraultzaileak, agiri honen bidez hilabeteotako gertakizun nagusien eta prozesuaren egungo egoeraren inguruan bere iritzia helarazi nahi dio Euskal Herriari:
2011ko urrian irismen sakoneko bi gertakari eman ziren Euskal Herrian. Batetik, nazioarteko pertsonalitate ezagunek Euskal Herriak bizi duen gatazka konpontzeko proposamen zehatza aurkeztu zuten Aieteko Adierazpenean. Bestetik, ETAk Adierazpenaren lehenengo puntuak egiten zion eskaerari erantzun baikorra eman eta jarduera armatuaren behin betiko amaiera iragarri zuen.
Biak ziklo berri baterako mugarri historikoak zirela genion orduan. Konfrontazio armatuaren parametroetan ez aurrera ez atzera ginelarik, Aieteko Adierazpenak blokeotik atera eta konponbide egonkorra ezartzeko bidea eskaini zuen, euskal eragileen adostasun zabalarekin eta nazioarteko eragile garrantzitsuen babesarekin. Ondorengo ETAren erabakiak ibili beharreko bidean lehenengo urratsa ekarri zuen, salbuespen egoera gainditzeko eta, elkarrizketa eta akordioaren bidez, gatazka konpontzeko aukerari sendotasuna emanez.
Zortzi hilabete beranduago, honoko irakurketa egiten du ETAk:
Euskal Herriak konponbidea nahi du
Aieteko Konferentziak euskal lurralde osoko eta eremu ideologiko eta sozial askotariko eragileak bildu zituen, ongi errotutako konponbide nahiaren erakusle gisa. PP eta UPN ez beste indar politiko guztiak egon ziren.
Geroztik, euskal jendarteak ilusioz erantzun du ere eta bere nahiak uholde gisa kaleratu ditu, euskal preso politikoen eskubideak errespetatzeko, salbuespen neurriak indargabetzeko eta, oro har, konponbidean urratsak eman behar direla aldarrikatzerakoan.
Konponbiderako proposamenaren arrazionaltasunarekin batera, Euskal Herriaren gogoa eta nazioartearen konpromisoa prozesuaren oinarri sendoak ditugu.
Estatuak bakearen kontrako agenda maneiatzen ari dira
Tamalez, hilabeteotan konponbide aukerak etsaiak dituela ikusi ahal izan dugu. Espainia eta Frantziako Gobernuek ez dute erantzun positiborik eman. Alderantziz, elkarrizketari uko egiteaz gain, hasiera-hasieratik prozesua gelditu eta zangotrabatzeko estrategiari eutsi diote.
Espainia eta Frantziako gobernuen jarrera kaltegarriaren ondoan, bake aukera zapuzteko, gogotik ari den multzo oso bat ageri zaigu. Inteligentzia zerbitzuek, Espainia eta Frantziako indar armatuek, hainbat epailek, mendeku gose diren elkarteek eta zenbait komunikabidek eraso antolatua darabilte konponbideak aurrera egin ez dezan.
Estatuek eraso zerrenda luzea burutu dute. Besteren artean:
– Euskal preso politikoen biziarteko zigorraren berrespena. – Ezker abertzaleko militanteen jarduera politikoa zigortu duten epaitegien erabakiak. – Euskal preso politikoekiko ankerkeria eta xantaia, sakabanaketa eta gaixorik dauden presoen eta dagoeneko zigorra bete dutenen espetxealdia mantenduz, besteak beste. – Iheslari politikoen kontrako polizia operazioak.
– Eskubide politiko eta zibilen urraketa. – Euskal herritarren atxiloketak, bi herritar torturatuak izan direlarik. – Konponbidearekin konpromisoa agertu duten nazioarteko eragileen kontrako erasoak. – Indar armatu eta polizialen jokabide bortitza eta mehatxu etengabea. – Ezker abertzalearen legez kanporatzeari eusteko mehatxuak.
Kezkagarriak dira, halaber, konponbide prozesuaren aurkako mezu zaparrada edota ETAren konpromisoaren gainean zalantza sortzeko gezur etengabeak.
Aurretik askotan egin duten bezala, konponbiderako aukera baliatu beharrean, Estatuek indarkeriaren eta inposizioaren bitartez gatazkaren ziklo berri baterako hazia ereiteko ahaleginean dihardute.
Bestalde, ohartarazi nahi dugu Espainia eta Frantziako indar polizialak errepresioan sakontzeko baliatzen ari direla ETAk prozesua bultzatzeko duen konpromisoa. Prozesua kaltetu lezaketen egoerak ekidin asmoz eta ustekabeko enfrentamenduak saihesteko helburuarekin ETAk hartu dituen erabakiak jazarpena areagotzeko erabiltzen ari dira, arrisku handiko egoerak sortuz. Era berean, materiala baldintza seguru eta egonkorretan biltzeko egiten ari den ahalegina polizia dispositiboak antolatzeko erabiltzen ari dira. Jarduera horiek inolako konponbide prozesurekin batera ezinak dira.
Alderdikeria prozesuarentzat kalte
Horiek horrela, kezkagarria da zenbait alderdi politiko izaten ari den jokabidea. Alderdi interesak direla medio, PNV, PSOE, UPN eta PP alderdiek ekimen bateratuta darabilte ezkerreko independentismoa higatzeko asmoarekin. Ezker abertzaleak prozesua elikatzeko burutzen duen ekimen bakoitzaren aurrean ematen duten mezu ezkorrak eta Espainia eta Gasteizko gobernuen urrats antzezpenei eman dieten babesak helburu maltzurra dute. Ezker abertzalea ororen errudun agerrarazi eta urratsak emateko erantzukizuna bere gain dagoela jendarteratu nahi dute. Eta baldintza eta aitzakia zerrenda amaigabea ezarriz, prozesua lokaztu eta ibilgaitz bilakatzen ari dira.
Aipamen berezia egin nahi diegu PSOE eta PNVren jarrerei. PSOEk Gasteizko Gobernuak konponbidearen aldeko jarrera aktiboa izango zuela iragarri zuen. Alabaina, PSOE Espainian gobernu arduretan egon zen bitartean, Gasteizko Gobernuak ez zuen urrats bakar bat ere eman. Alderantziz, Rubalcabaren aginduz Espainiako Gobernuaren jarrera oztopatzailea babestea eta konponbidetik urruntzea erabaki zuen. Ondoren ere, salbuespen bakan batzuk kenduta, konponbidearen gakoak desitxuratu nahian aritu da, batez ere euskal presoei eta ETArekiko elkarrizketen beharrari dagokienez.
PNVri dagokionez, jarrera alderrai eta kontraesankorra izaten ari da. Aieteko Adierazpena txalotzetik bertan azaltzen ziren puntuen kontrako diskurtso eta jarduera izatera igaro da. Adierazgarria da oso, konponbidearen kontra egiten duen gobernuarekin ulerkor agertzen den bitartean, ezker abertzaleari zuzentzen dizkiola bere kritikarik zorrotzenak, baita elkarrizketa aldarrikatzen duenean ere. Ezker abertzalearen biktimismoaz mintzo da, erasoak eta eskubide urraketak salatzeko mobilizazio guztietatik ihes egiten duen bitartean. Ulergaitza egiten da.
Horrela, PNV, jarrera itxienak laguntzen ari da, Espainiako Gobernuaren mezu ofizialaren bolumena igotzen duelarik, konponbideak aldarrikatzen dituzten herritarren txistuak entzun ez daitezen.
Ezker abertzaleak prozesuan aurrera egiteko proposatzen duen guztiaren kontra baldin badago, zein da, bada, PNVren proposamena? Ba al du ekarpen eraikitzailerik? Besteek egin beharko luketena agintzeaz gain, ba al dago konpromiso zehatzen bat hartzeko prest?
Prozesua espetxeetan kateatu nahi dute
Euskal preso politikoen egoera eztabaida politikoaren erdigunean egon da hilabete hauetan. Jendartearen aldarria ozena izan arren, presoen eskubideen errespetuari begira ez da urrats positiborik eman, ez eta latzenak diren egoerak gainditzeko ere. Sakabanaketa mantentzea, gaixorik dauden presoak ez askatzea eta zigor luzapenak, esaterako, gero eta ulertezinagoak dira edozeinen begietara.
Errealitate lazgarri horri amaiera eman ordez, euskal preso politikoekiko xantaiarako plana aurkeztu du Espainiako Gobernuak. Aldaketa antzeztu dute ezer alda ez dadin, euskal preso politikoen muturreko egoerari zilegitasuna eman asmoz. Ez da konponbideari zuzendutako proposamena, Espainiako Gobernuak berak aitortu duenez. Onartu ezinezko baldintzak ezarriz aurrerapen aukera oro blokeatu nahi dute, horrela prozesua geldiune luze batean sartuko dutelakoan.
Frantziako agintariek ere presoen egoera izan dute ahotan. Baina presoak hurbiltzearen alde mintzo arren, euskal preso politikoek Frantziako Estatuko lurralde osotik sakabanatuta eta beren eskubide oinarrizkoenak zapalduta dihardute.
Oro har, gerra estrategiaren baitan EPPK zigortzeko eta zatitzeko helburuz eraiki den salbuespen legedia konponbiderako arau izan behar dela defendatzen dutenak egiten ari diren iruzurra salatu nahi dugu. Euskal Herriak konponbide sendo eta zentzudunak behar ditu eta halako jarrerak egoera luzaro blokeatzeko aitzakia baino ez dira.
Horren aurrean, txalogarria da EPPK erakusten ari den jarrera. Euskal preso politikoek konpromiso kolektiboa berritu, elkarrizketarako deia luzatu eta adostasunetara iristeko urratsak emateko prestutasuna agertu dute. Honek guztiak konponbiderako tarte zabala eskaintzen du, gobernuen aldetik borondate politikoa egon ezkero.
Euskal Herriak konponbidea behar du
Salbuespen neurriek, sufrimenduak eta indarkeriak ezaugarritzen dute oraino Euskal Herriko agertoki politikoa. Egoerarik latzenek konpondu gabe jarraitzen dute eta eraso larri berriak gehitu zaizkie hilabeteotan.
Sorturen legeztapenarekin salbuespen egoera indargabetzeko bidean urrats garrantzitsua eman da eta premiazkoak diren beste urrats positiboen aurrekari izan behar luke. Edonola ere, Sorturen auziak datozen erronkei begira ezinbestekoa izango den presio sozialaren eraginkortasuna erakutsi du.
Bestalde, salbuespen egoera eta gatazkaren ondorioak gainditzeko premiarekin batera, ezin da bazterrean utzi blokeoaren beste aldea: Euskal Herriak Frantzia eta Espainiako estatuen menpe jarraitzen duela, erabakitzeko eskubidea ukatuta eta herritarren beharrizanei erantzuteko baliabide askirik gabe. Egungo testuinguru politiko eta ekonomikoan eta Madril eta Parisetik herritarren kontrako neurriak etengabe inposatzen ari diren honetan, Euskal Herriak bere etorkizuna erabakitzeko duen premia gero eta nabarmenagoa da.
ETAren Adierazpena:
1.- Jarrera oztopatzaileek euskal jendartea etsipenera eraman nahi dute, beste etorkizun bat ezinezkoa dela sinetsarazteko. Horren aurrean, ETAk Euskal Herrian bake eta askatasun etorkizun bat posiblea dela aldarrikatzen du. Indarkeriarik gabe, preso eta iheslari politikorik gabe, indar armatuen larderiarik gabe, inork bere burua mehatxatuta ikusi gabe. Elkarrizketa eta akordioaren bidez gatazka politikoa gainditzea posiblea eta beharrezkoa da, euskal herritarrek inolako mugarik gabe beren etorkizunaren jabe izateko hitza eta erabakia izan dezaten. Dena dugu irabazteko, denok dugu zer irabazi.
2.- Aukera historikoa da eta ardura historikoaz jokatu beharra dago, mendetako gatazka bizi duen herriak behin betiko bake eta askatasunaren xendratik abia dadin. Bide neketsu eta korapilatsua dugu aurrean eta guztion ahalegina eskatzen du. Ez da zeharkako bideak ibiltzeko tenorea, ez eta gatazka berrien iturri izan daitezkeen erdibideko konponbideak bilatzeko garaia ere. Gatazkaren konponbideari bere osotasunean eta bere sakontasunean ekin behar zaio, seriotasunez eta zentzuz. Horregatik, ETAk arduraz eta modu eraikitzailean jokatzeko deia luzatzen die eragile guzti-guztiei, denontzat onuragarria den aukera usteltzen ez uzteko.
3.- ETAk gogoetarako dei berezia luzatu nahi dio PNVri, bere arduradun, militante eta oinarri sozialari. Merezi al du alderdi interes hutsengatik konponbide aukera kaltetzea? Onuragarria al da hauteskundeei begira ezkerreko independentismoa higatzearren prozesua zangotrabatu nahi dutenekin behin eta berriz lerrokatzea? Ezezkoan dago ETA eta behingoagatik denok Euskal Herriaren eta euskal herritarren interesen alde bultzatu beharko genukeela deritzogu.
4.- Eragile guztien parte hartzea funtsezkoa izanik, Euskal Herria ezin da arduradun politikoek egingo dutenaren zain gelditu. Egungo jarrera itxiak eta oztopoak gainditzeko herriak du giltza. Euskal herritarren presioa eta indar biltzea ezinbestekoak dira gotortuta daudenak mugiarazteko. Azken batean, herriaren taupadak mantendu behar du prozesua bizirik.
5.- ETAk jakinarazi nahi du hilabete hauetan zehar konponbide prozesua bultzatzeko eta egituratzeko jardunari jarraipena eman diola. Urriaren 20an hartutako erabakiari eutsi ez ezik, elkarrizketa bideak zabaltzeko ahaleginak biderkatzen ari gara, nazioarteko eragileekin harremanak sendotzen eta prozesuak eskatzen dituen barne egokipenak gauzatzen, elkarrizketetarako ETAren Ordezkaritza osatuz, besteak beste. Aurrerantzean ere bide berari eusteko konpromisoa adierazi nahi dugu, bakea eta askatasuna helburu duen prozesua bururaino eramateko.
GORA EUSKAL HERRIA ASKATUTA! GORA EUSKAL HERRIA SOZIALISTA!
JO TA KE INDEPENDENTZIA ETA SOZIALISMOA LORTU ARTE!
Euskal Herrian, 2012ko ekainaren 27ean
Euskadi Ta Askatasuna E.T.A.